πίσω στα συνηθισμένα

πάλι πίσω στα συνηθισμένα λοιπόν. πάει το τριήμερο, περάσαμε όμορφα και τώρα πρέπει να προσαρμοστούμε στην καθημερινότητά μας. πόσο δύσκολο μου φαίνεται αυτό! ίσως γιατί ήταν το καλύτερο τριήμερο αποκριάς που πέρασα. και βέβαια υπάρχει λόγος γι’ αυτό. ήμουν παρέα με αγαπημένα πρόσωπα, περάσαμε ξέγνοιαστα, με διασκέδαση κι ανεμελιά. χρόνια είχα να περάσω έτσι. και τώρα ζορίζομαι και δυσκολεύομαι να συνηθίσω πάλι τα τετριμένα. σα μικρό παιδί μου φαίνεται πως κάνω. δεν ήθελα να τελειώσουν οι μέρες, ήθελα να κρατήσουν περισσότερο. αν και νομίζω στη φάση που είμαι τώρα δε θα μου έφταναν όσες μέρες και αν ήταν. εντάξει μωρέ μας αρέσουν τα ωραία πράγματα. γι’ αυτό τα αναπολούμε έτσι και στεναχωριόμαστε που τελείωσαν. για να μην είμαι όμως γκρινιάρα έχω να πω πως είναι μέρες που θα τις θυμάμαι με μια γλυκιά ανάμνηση και νιώθω ευτυχισμένη που τις έζησα. δεν υπερβάλω καθόλου σε αυτά που λέω. είναι η πραγματικότητα. μακάρι να ήταν όλες οι μέρες μου έτσι. δεν ήθελα τίποτε άλλο. ωχ! άρχισα τις δηλώσεις….

τη χαίρομαι τη ζωή μου πάλι κι αυτό μου δίνει δύναμη για όλα. κυρίως για τις δυσκολίες που θα έρθουν. έτσι νιώθω τώρα. ότι όλα θα γίνουν. όλα θα πάνε καλά…